-Możewejdziesz na herbatę? – zaproponowałam, a on stanął i odwrócił się w mojąstronę, podnosząc jedną brew. – Zimno jest, a ja jestem twoją dłużniczką. –mruknęłam starając się brzmieć obojętnie. On westchnął zrezygnowany i pokręciłgłową z lekką dezaprobatą. -Toja jestem twoim dozgonnym dłużnikiem. – powiedział cicho, sprawiając, żeszczęka mi prawie opadła na ziemię. -Na mózg padło, czy jak? – spytałam całkowicie zdezorientowana. -Nie,nie padło. – odpowiedział całkowicie poważnie. – To, co zrobiłaś w lato. Wolęnie myśleć, co by się stało, gdyby nie ty. – mówił cicho, ale wyraźnie. Takiegotonu, jakim mówił jeszcze u niego nie słyszałam. Wywnioskowałam z tego, żerodzeństwo musi być dla niego najważniejsze. Zresztą, wystarczyło spojrzeć nato, jak zachowywał się względem nich. -Więc,jeśli jesteś moim dłużnikiem, nie możesz mi odmówić. – powiedziałam raźnie. -Błagamcię, możesz mnie bić, ale nie każ mi się ze tobą zakolegować. – mruknął,powracając do swojego zwykłego tonu. Ale mimo

Hej! Rekordowo szybko udało mi się napisać kolejną notkę.Sama jestem zaskoczona, szczególnie, że według mnie nie jest aż taka tragiczna.Przejdę do odpowiadania na komentarze :). Co do pytania Natalii, dlaczego Luke to zrobił, mamnadzieję, że znajdziesz odpowiedź w tej notce. Droga Lilyanne15Evans15: ależ absolutnie Luke niejest zazdrosny :). Droga Nadziejo, zadajesz zbyt trudne pytania.Właśnie uświadomiłaś mi, że Lily będzie musiała się wytłumaczyć z tegoJamesowi. No cóż, sama nie wiem, jak rozwiążę ten problem, ale zobaczymy.Pewnie wyjdzie w praniu ;p. Paolka, niestety muszę cię pozbawić tej nadziei ;p Alka, Luke nie jest zazdrosny, co do pytaniadlaczego to zrobił, mam nadzieję, że również się tego doczytasz ;). Droga Kate1919 – odpowiedź co do przyczyny rozbicialusterka znajduje się wyżej. Z wypracowań niestety dostaję 3 lub ledwo 4 ;p.Ale w podstawówce z opowiadań dostawałam 6 ;d niestety w LO są tylko głupieanalizy, których nienawidzę z całego serca :). SłoOodka Tr

Świętaminęły w wyjątkowo rodzinnej atmosferze. Całą sobotę i niedzielę spędziłam zPetunią, Samanthą i Erickiem, grając w różne gry, opowiadając sobie różnehistorie i robiąc milion różnych rzeczy. W niedzielę wieczorem pożegnaliśmycałą rodzinę, żegnając równocześnie jakiekolwiek relacje z moją siostrą. Dziwnebyło to, że przy kuzynostwie Petunia potrafiła mnie jakoś tolerować, tym samymja potrafiłam z nią wytrzymać, a gdy tylko oni pojechali, z powrotem byłam dlaniej dziwolągiem, więc automatycznie ja nie mogłam jej znieść. Jednak wponiedziałek czekała mnie randka z Jacobem, więc nie miałam czasu naprzejmowanie się siostrzanymi więzami, bowiem musiałam wymyślić w co sięubiorę. Dawno nie umówiłam się z nikim, więc zapomniałam już, jaki to stres.Może nie było aż tak źle ze mną, ale i tak byłam lekko zdenerwowana. Podczasoglądania moich ciuchów i oceniania co się nadaje na randkę, a co nie,przemknęło mi przez myśl, że przydałaby mi się właśnie teraz Kate. Westchnęłamciężko, jednak wcale ni