Witam wszystkich po dwóch latach przerwy! Wiem, jestem mistrzem w przerwach, jeśli chodzi o prowadzenie bloga. Zaczęłam ten rozdział pisać zaraz po dodaniu poprzedniego, czyli… 22 kwietnia 2018 r. Do poprzedniego roku powstało jakieś 10 stron, a od tygodnia zarwałam 3 nocki i napisałam kolejne… 25 stron. Tak więc w ramach zadośćuczynienia za moją długą nieobecność, macie przed sobą najdłuższy rozdział jaki kiedykolwiek wyszedł spod moich palców. Większość pomysłów jest świeżych, być może niedopracowanych, ale uwierzcie, że bardzo dawno nie miałam ani ochoty, ani weny, ani czasu (chociaż z tym to też trochę ciężko) na pisanie, a teraz strzelałam po klawiaturze z prędkością karabinu maszynowego. Szczerze, to nie wiem, czy ktoś jeszcze to czyta, mam nadzieję, że tak i mam nadzieję, że w tych ciężkich czasach choć trochę poprawię Wam humor nowym rozdziałem. Mam do Was pewną prośbę. Wiem, że za czasów świetności tego bloga było Was kilkadziesiąt, ale komentarz zostawiało mniej. Nie pr