Kolejne ogłoszenie

Hej,
napisałam ogłoszenie kilka dni temu, ale mi go nie dodało i dopiero teraz to zauważyłam. Przepraszam za wszystko, teraz piszę na szybko, bo na prawdę nie mam nawet wolnej chwili. Rozdział nie pojawił się z kilku przyczyn. Po 1 najpierw nie miałam neta przez tydzień, potem mój brat ciągle potrzebował mojego laptopa, a gdy znalazłam chwilę czasu, to nawet nie miałam pomysłu ani weny, żeby cokolwiek napisać. A od dwóch tygodni mam taki zapierd*l w szkole, że nawet nie mam czasu, żeby pomyśleć. Dodam, że muszę również dzielić mój czas pomiędzy naukę (której nigdy w życiu tyle nie miałam, a to dopiero początek), obowiązki w domu, chłopaka i przyjaciół. Niestety, jak na razie nie ma miejsca na bloga. Musiałabym zarywać każdą noc, żeby pisać, a wtedy odbiłoby się to na moim dniu następnym. Zresztą, nawet jakbym jakimś cudem znalazła czas na pisanie, to i tak nie mam nawet pomysłu na rozdział. 24 lipca dodałam ostatnią notkę. 25 lipca wzięłam się za pisanie następnej, bo chciałam Wam zrobić prezent na moje urodziny, które były dnia następnego. Napisałam 3,5 strony i na tym koniec. Od tego czasu stoję w miejscu i co otwieram worda, głowię się pół godziny i nie potrafię dopisać nawet jednego zdania. Utknęłam w miejscu i nie wiem, jak ruszyć. Myślałam, że jak Wam obiecam, to się jakoś wena napatoczy, ale widocznie ona uciekła gdzieś w cholerę i nie chce wrócić. Przepraszam. Nie pisałam kolejnego ogłoszenia, bo po 1 jest mi cholernie głupio i mam straszne wyrzuty sumienia, a po 2 w sumie nie widzę sensu po raz tysięczny dodawać ogłoszenia "przepraszam, nie wiem kiedy pojawi się następna notka". Chciałam jeszcze napisać o tym, jak poruszył mnie komentarz niejakiej Cranberry. Otóż, moja droga, po 1, jak już raczyłaś zjebać mnie w tym komentarzu, to może przynajmniej potrudziłabyś się przy tym, aby poprawnie napisać mój nick, bowiem nie brzmi on Leksja, ale Leksia. Po 2, gdybym miała czytelników w dupie, po prostu skasowałabym bloga bez żadnych wytłumaczeń i tym bardziej skrupułów. Po 3 tą ironię sobie zachowaj dla kogoś innego. Owszem, obiecałam rozdział - nie pojawił się. Nie dodałam nic od 3 miesięcy, ale weź też pod uwagę, że to nie jest mój obowiązek, a są w życiu trochę ważniejsze sprawy niż blog. Chyba logiczne, że jeśli cały czas pisałam, raz bywało z tym gorzej, raz nie, a teraz już tego nie robię, to mam swoje powody, nieprawdaż? Ja rozumiem, że możecie się niecierpliwić, wściekać itp. itd, ale ludzie moi kochani, zrozumcie, że ja na prawdę nic na to nie mogę poradzić, co wprawia mnie w jeszcze większe zażenowanie i jest mi jeszcze bardziej wstyd za siebie. Nie wiem, co jeszcze Wam tutaj napisać. Może tyle, że dochodzę powoli do wniosku (choć uwierzcie, że z bardzo ciężkim sercem), że to nie ma sensu dalsze prowadzenie tego bloga, jeśli rozdziały mają pojawiać się tak rzadko lub w ogóle. Jeszcze raz Was przepraszam za zwłokę, niedotrzymaną obietnicę, brak rozdziału, nieodzywanie się i wszystko i tym razem nic nie obiecuję, żeby tego znowu nie spieprzyć.
Dziękuję Wam wszystkim bardzo za to, że mimo wszystko jesteście i trwacie przy mnie. Wiecie, że Was kocham? (chociaż może ostatnio tego nie okazuję :( ).
Leksia